dr n. med. Wojciech Dudek
Ginekologia
Myślenice (małopolskie)


Artykuły i pubilikacje



Niepłodność (http://www.dziecko.sitech.pl/diagnozowanie/ind)
 Diagnostyka niepłodności zawsze dotyczy pary małżeńskiej i powinna równocześnie obejmować kobietę i mężczyznę (patrz "Niepłodność męska"). testy diagnostyczne, w zależności od ich przydatności w prognozowaniu płodności małżonków, można podzielić na trzy grupy.
  1. Do grupy pierwszej należą badania, których wyniki mają ustalony związek z płodnością, np. sermiogram, drożność jajaowodów w obrazie HSG lub laparoskopowym czy laboratoryjna ocena owulacji. W przypadkach, gdy wyniki tych badań są nieprawidłowe (azoospermia, obustronna niedrożność jajowodów, brak owulacji), ponad wszelką wątpliwość bez leczenia zajście w ciążę będzie utrudnione.
  2. Badania grupy drugiej nie mają stałego i jednoznacznego związku z płodnością. Należą do nich: test po stosunku, test penetracji śluzu szyjkowego czy oznaczenie przeciwciał przeciwplemnikowych. W przypadkach nieprawidłowości powyższych testów, często dochodzi do ciąży mimo braku leczenia.
  3. Badania grupy trzeciej, wyniki których nie mają ustalonego wpływu na płodność, jak datowanie endometrium, ocen żylaków powrózka nasiennego czy testy na chlamydie.
Przyczyny braku jajeczkowania:
  1. Prawdziwa niewydolność jajników
    - uwarunkowana genetycznie
    - choroba autoimmunologiczna
    - inne czynniki (np. chemioterapia)
  2. Wtórna dysfunkcja jajników:
    - zaburzenia sekrecji gonadotropin
    swoiste: hiperprolaktynemia, zespół Kallmanna
    czynnościowe: utrata masy ciała, wysiłek fizyczny, idiopatyczna, leki
  3. Niedobór gonadotropin
    - guz przysadki
    - martwica lub zakrzepica przysadki
  4. Zaburzenia działania gonadotropin
    - zespół policystycznych jajników
Standardowe badania diagnostyczne niepłodnej pary małżeńskiej obejmują laboratoryjną ocenę owulacji, zbadanie drożności jajowodów oraz analizę spermiogramu. Obecnie inne testy w niewielkim tylko stopniu poszerzają możliwości diagnostyczne w przypadkach niepłodności nie wyjaśnionego pochodzenia. Niestety brak jest dostępnej metody diagnostycznej, która by z pewnością świadczyło o odbytej, prawidowej owulacji, i jej jedynym absolutnym dowodem jest następcza ciąża. W klinicznej praktyce każda z przyczyn braku owulacji powinna być brana pod uwagę. Ponadto należy uzyskać następujące dane: przebyte choroby, czas trwania niepłodności, badanie przedmiotowe oraz wyniki badań laboratoryjnych pozwalających wykluczyć inne problemy zdrowotne (np. cukrzyca, zaburzenia czynności tarczycy). Inne przydatne informacje ogólne obejmują wiek pacjentki, masę ciała, obecność trądziku czy hirsutyzm.
  Niezamierzona bezdzietność jest powszechnym problemem, obejmującym szeroki zakres przypadków od prawidłowej płodności, aż po niepłodność, czyli całkowitą niemożność samoistnego zajścia w ciążę. Niepłodność dotyczy 3-5% spośród 15-20% par małżeńskich mających przejściowe problemy z poczęciem potomka. Wiele z nich cierpi jedynie z powodu zmniejszeniapłodności i po pewnym czasie może spontanicznie uzyskać ciążę. Światowa Organizacja Zdrowia (ŚOZ) określiła niazamierzoną bezdzietność jako chorobę, a jej leczenie zaliczyła do podstawowych praw człowieka. Z tego tez powodu niepłodna para małżeńska ma prawo do leczenia wszystkimi dodtępnymi metodami współczesnej medycyny rozrodu. Ze względu na fakt, iż brak jest ścisłych kryteriów zarówno klinicznych, jak i biologicznych pozwalających odróżnić niepłodność od czasowo ograniczonej płodności, codzienna praktyka wymaga ciągłego namysłu i wyboru między niepotrzebną i drogą diagnostyką, a leczeniem z jednej strony oraz stratą czasu, szczególnie u starszych pcjentek, z drugiej strony.
    Obecnie powszechnie kaceptowany jest fakt, iż przy braku obciążających danych z wywiadu, postępowanie diagnostyczne u młodej pary należy rozpocząć po dwóch latach regularnego pożycia. Płodność młodych par małżeńskich wynosi ok. 25% (25 par na 10 uzyskuje ciążę w ciągu 1 cyklu miesiączkowego) i wynosi 1-50%. Po 2 latach 80% płodnych par uzyska ciążę, a zpozostałych 20% ponad połowa jest prawdziwie niepłodna. Ze względu na fakt, iż płodność kobiet spada znacznnie powyżej 35 rż. dwuletni okres oczekiwania musi być znacznie skrócony. Wiek kobiety jest najczęstszą przyczyną tzw. niepłodności nie wyjaśniownego pochodzenia.
Podstawowa temperatura ciała
    Wzrost temperatury ciała w drugiej fazie cyklu, wywołany sekrecją progesteronu, od wielu lat służy do oceny owulcaji. Pomiary powinny obejmować 2-3 cykle./ Mimo iż nie jest to najdokładniejsza metoda oceny jajaeczkownaia i czynności ciałka żółtego, do dzisiaj metoda ta pozostaje najtańszym i najprostszym testem pierwszego rzutu, ustalającym powstanie ciałka żółtego i okres jego działania.

    Badania hormonalne
    Najtańszą i najefektywniejszą pośrednią metodą dostarczającą informacji o odbytej owulacji oraz czynności ciałka żółtego jest oznaczenie stężeń progesteronu w środku fazy leutealnej. Czasami potrzeba kilka oznaczeń, aby potwierdzić, iż oznaczono wartości szczytowe. Według większości autorów o owulacji świadczy wartość przekraczająca 10 ng/ml (32 nmol/l) lub stężenia większe niż 5 ng/ml (16 nmol/l) utrzymujące się co najmniej przez 5 dni.
    Najczęstszymi przyczynami zaburzeń jajeczkowania są kolejno: hiperprolaktynemia, hipergonadyzm, hipergonadyzm i brak jajeczkowania mimo "prawidłowej" sekrecji gonadotropin.

Hiperprolaktynemia.
    U kobiet z hipoestrogenizmem, brakiem miesiączki, z ujemnym testem progesteronowym górną granicą normy stężenia prolaktyny w surowicy jest 20-25 ng/ml (400-500 mIU/ml). W przypadku normoestrogenizmu maksymalne wartości to 30-40 ng/ml (600-800 mIU/ml). Stwierdzając wartości przekraczające normy, badanie należy powtórzyć. Ponownie stwierdzona prolaktynemia nakazuje oznaczenie TSH w celu wykluczenia niedoczynności tarczycy, a następnie badanie obrazowe przysadki (radiologiczne, tomograficzne czy za pomocą rezonansu magnetycznego) w celu wykluczenia gruczolaka czy pustego siodła tureckiego.

Hipogonadyzm hipogonadotropowy.
    Najlepszym pośrednim dowodem tej patologii jest stężenie estrogenów. Stężenie estradiolu w surowicy jest poniżej 40 pg/ml/110 pm/l, brak jest krwawienia po teście progesteronowym (Progesteronum a 25 mg domięśniowo przez 5 dni lub Provera 10 mg/dzień przez 7 dni) oraz stwierdza się atroficzne endometrium (<5 mm) w obrazie USG.

Hipergonadyzm hipergonadotropowy.
    W kilku oznaczeniach stężenia FSH w surowicy przekraczają 20 mIU/ml. Pacjentka zazwyczaj wykazuje cechy hipoestrogenizmu i nie odpowiada na test progesteronowy. Jeśli kobieta jest przed 40 rż., oznacza to przedwczesne wygaśnięcie czynności jajnika. W większości przypadków biopsja jajników nie jest potrzebna, lecz w przypadkach obecności chromosomu Y w kriotypie zalecane jest usunięcie gonad ze względu na ryzyko zezłośliwienia.

"Normogonadotropowy" brak owulacji.
    Jednorazowe oznaczenie gonadotropin u tych kobiet zazwyczaj wykazuje prawidłowe stężenie FSH i LH w surowicy. Zazwyczaj w przypadkach tych stwierdza się nieprawidłowości pulsacyjnego wydzielania GnRH, rozpoznanie których wymaga częstych pobrań krwi, jest drogie i niepraktyczne w codziennej pracy klinicznej. U pacjentek tych brak jest objawów hipoestrogenizmu, a podanie gestagenów wywołuje krwawienie. Z dużym prawdopodobiństwem większość tych kobiet ma policystyczne jejniki (PCO), co łatwo stwierdzić badaniem USG. Pacjentki z hirsutyzmem mogą mieć podwyższone stężenia androgenów. Duże stężenia androgenów mogą być pomocne w różnicowaniu jajników policystycznych (PCO) od wileopęcherzykowatych (MFO). W przypadku MFO stężenia androgenów są prawidłowe, jajniki powiększone lub nie, z drobnymi pęcherzykami rozrzuconymi po całej gonadzie (patrz również rozdział "Zespół pęcherzykowatego zwyrodnienia jajników- ZPZJ").
Diagnostyka cytohormonalna
    Badanie to, będące dawniej wykładnikiem czynności jajników, ma obecnie znaczenie historyczne i zostało wyparte przez nowoczesne techniki, jak badania hormonalne czy ultrasonograficzne.

Zmiany szyjkowe
    Sekwencyjne zmiany ujścia szyjki macicy oraz ilości i jakości śluzu szyjkowego są odzwierciedleniem gry hormonalnej, szczególnie w okresie okołoowulacyjnym. Zmiany szyjkowe mogą służyć ocenie stymulacji jajeczkowania jedynie w połączeniu z innymi technikami.

Biopsja endometrium
    Obecnie uzyskanie próbki endometrium wiąże się z niewielkim dyskomfortem dla pacjentki. Stweirdzenie sekrecyjnego endometrium jest niepodważalnym dowodem luteinizacji. Z kolei podaje się w wątpliwość przydatność kliniczną tzw. datowania endometrium w celu oceny czynności ciałka żółtego. Dużą wartość kliniczną ma biopsja endometrium w diagnostyce wewnątrzmacicznych stanów zapalnych.

Ultrasonografia
    Ultosonograficzna ocena narządu rodnego jest obecnie niezastąpionym narzędziem w codziennej pracy klinicznej. Ponadto ultrasonografia jest badaniem obligatoryjnym w monitorowaniu stymulacji jajeczkowania. W toku ustaleń jest przydatność kliniczna oceny przepływu krwi w narządzie rodnym badaniem Dopplera.

Testy mikrobiologiczne i serologiczne
    W diagnostyce niepłodności i poronień nawykowych wykonuje się badania mikrobiologiczne oraz serologiczne. Mając na uwadze przyszłego potomka, po uświadomieniu pary małżeńskiej, zaleca się badanie przeciwciał przeciw HIV oraz HBs i HCs. Chociaż czynnik zapalny często uważany jest za przyczynę niepłodności oraz poronień nawykowych, brak jest na to ostatecznych dowodów.
Histerosalpingografia
    Histerosalpingografia (HSG) zazwyczaj wykonywana zaraz po miesiączce w I fazie cyklu jest bardzo przydatna w ocenie jamy macicy i drożności jajowodów. jest niezastąpionym badaniem w przypadkach patologii proksymalnych części jajowodu czy niektórych patologii macicy, jak zespół dietylostilbestrolowy (DES). Ze względu na możliwość wyników fałszywie negatywnych, jak i fałszywie pozytywnych, na dalszą ocenę patologii jajowodów pozwala badanie laparoskopowe. Całości diagnostyki niedrożności proksymalnej jajowodów dopełnia wsteczne ich cewnikowanie pod kontrolą obrazu radiologicznego.

    Histeroskopia
    Histeroskopia znalazła zastosowanie w diagnostyce i leczeniu nieprawidłowości wewnątrzmacicznych.

    Laparoskopia
    Laparoskopowa ocena narządu rodnego oraz miednicy mniejszej jest szeroko stosowana w diagnostyce niepłodności. Podczas jej trwania można podać środek cieniujący i ocenić drożność jajowodów, jak rónież pobrać wycinki z jajników czy otrzewnej. Podczas badania diagnostycznego można wykonać mniejsze lub większe zabiegi chirurgiczne. Tuboskopia jest w toku prac nad oceną przydatności klinicznej.

    Test po stosunku (PCT)
    Test umożliwia ocenę zdolności plemników do penetracji okołoowulacyjnego śluzu szyjkowego i świadczy o prawidłowym złożeniu nasienia.

    Badania immunologiczne

Przeciwciała przeciwplemnikowe (ASA).
Obecmność przeciwciał przeciwplemnikowych można stwierdzić w surowicy, śluzie szyjkowym oraz plazmie nasienia. Testy aglutynacji, immobilizacji i cytotoksyczności umożliwiają zarówno jakościową, jak i ilościową ocenę ASA.

Przeciwciała przeciwjajnikowe (AOA).
W niektórych przypadkach przedwczesnego wygaśnięcia czynności jajników w surowicy stwierdza się obecność AOA.

Przeciwciała antyfosfolipidowe.
Pacjentki z autoprzeciwciałami, szczególnie przeciw fosfolipidom, jak kardiolipina, mogą mieć utrudnione zajście w ciążę i donoszenie jej. Ostatnio wykazano, iż obecność przeciwciał antyfosfolipidowych zmniejsza odsetki implantacji i ciąż po leczeniu metodą zapłodnienia pozaustrojowego, a ich niekorzystny wpływ może być wyeliminowany podawaniem heparyny i kwasu acetylosalicylowego w fazie folikularnej cyklu.  Badanie cytogenetyczne
    W przypadku pierwotnego i wtórnego braku miesiączki z podwyższonymi wartościami FSH, przedwczesnego wygaśniecia funkcji jajników, długotrwałej niepłodności niewyjaśnionego pochodzenia i powtarzających się poronień samoistnych wskazana jest analiza kariotypu.

    Psychika
    Czynnik psychiczny odgrywa istotną rolę w dziedzinie rozrodu i niepłodności. Stąd też niektóre pary małżeńskie wymagają pomocy psychologa, szczególnie pary leczone metodami wspomaganego rozrodu.

    Podsumowanie
    Znacznie częściej niż by można przypuszczać czynniki przyczynowe niepłodności dotyczą obojga partnerów. Dlatego też badania diagnostyczne powinny obejmować kobietę i mężczyznę, chyba że jedno z małżonków jest bezpłodne, jak w przypadku azospermii czy przedwczesnego wygaśnięcia czynności jajników. Ocena płodności mężczyzny, a w uzasadnionych przypadkach- innych badaniach diagnostycznych.

    Trzy badania diagnostyczne mają kluczowe znaczenie:
  • ocena jajaowodów za pomocą HSG i(lub) laparoskopii
  • Ocena jajeczkownia przez oznaczenie progesteronu w 21-23 dniu cyklu
  • badanie nasienia.
    W specyficznych przypadkach można sięgnąć po inne testy diagnostyczne.












Lek-Med.pl - strony dla lekarzy 2025 © - | start | o mnie | zakres usług | referencje | galeria zdjęć | kontakt | polityka prywatności